نام مرا خواند و رفت چون پر کاه آمدم

آن دمِ زندانیم بازدم جان شده؛

از قفسِ سینه ها همچون آه آمدم

پیرهنِ یوسفم یا کفنِ یوسفم؟

بوی تنِ یوسفم کز دلِ چاه آمدم

شاه پناهم بیده خسته ی راه آمدم…

آه… نگاهم مکن؛ غرقِ گناه آمدم

راهِ خراسان چنین ماه خراسان چنان؛

شاهِ خراسان ببین بهرِ پناه آمدم

شاه خراسانی ام؛ رستم دستانی ام…

دست مرا رد مکن بر در شاه آمدم

شاه پناهم بیده خسته ی راه آمدم…

آه… نگاهم مکن؛ غرقِ گناه آمدم

شافی دارالشفا پنجره فولاد کو؟

در طلبِ شاخه ای مهر گیاه آمدم

مشهدِ مشهود، من حضرت محمود من

طالعِ مسعود من، نامه سیاه آمدم

شاه خراسانی ام دست مرا رد مکن…

بر در شاه آمدم

شاه پناهم بیده خسته ی راه آمدم…
آه… نگاهم مکن؛ غرقِ گناه آمدم

بسته ی بسطِ توام؛ لولی مستِ توام،

ضربه ی شصت توام بر دفِ ماه آمدم

بادِ موافق وزید از طرف صحنِ قدس؛

نام مرا خواند و رفت چون پر کاه آمدم

آمدمشاه ,ی ,مرا ,نگاهم ,مکن؛ ,آمدم…آه… ,نگاهم مکن؛ ,مکن؛ غرقِ ,غرقِ گناه ,پناهم بیده ,آمدم…آه… نگاهم